امروزه به دلیل تقاضا و خواسته‌ی مردم تنوع کارت‌های عروسی بسیار زیاد شده است و از جنس‌های مختلفی مثل مقوا، چوب، پارچه‌ی ابریشمی و حصیر ساخته می‌شوند و اغلب با برش‌های لیزری، نگین و پاپیون آن را تزئین می‌کنند. اغلب کارت‌ها را براساس جنس‌شان دسته‌بندی می‌کنند.
پس برای انتخاب آن باید به بعضی نکات توجه داشت

رنگ کارت های عروسی
معمولا از دیرباز رسم بر این بوده که تم عروسی سفید و رنگ های نزدیک به سفید باشد. از این رو لباس عروس، دسته گل عروس، کیف و کفش عروس و حتی کارت های عروسی با رنگ هایی نزدیک به سفید طراحی می شدند. استفاده از رنگ های تند برای کارت عروسی جلوه ی خوبی نخواهد داشت. کارت هایی با رنگ های مناسب شکیل تر هستند و زیبایی بصری بیشتری دارند.

ضروری ترین بخش های یک کارت دعوت عروسی
در کمترین حالت کارت دعوت شما باید اطلاعات اولیه را به صورت کامل و بدون ابهام در اختیار مهمانان قرار دهد. عروسی چه کسانی است؟ چه زمانی و کجاست؟ با این حال، شما میتوانید این اطلاعات را در هنری ترین حالتهای ممکن انتقال دهید.

اطلاعات مهمان جشن عروسی
اطلاعات مهمانان از این جهت در کارت عروسی آورده می‌شود که دقیقا نشان دهد چه تعداد از اعضای خانواده به عروسی دعوت شده‌اند. همین‌طور کار توزیع کارت ها را ساده‌تر می‌کند. اغلب در پشت پاکت‌ها جایی برای نوشتن نام مهمانان تعبیه شده و توصیه می‌شود با خط خوب نام خانوادگی را روی آن بنویسید و به تعداد افرادی که می‌خواهید دعوت کنید کارت ورودیه تالار داخل کارت بگذارید.

اطلاعات میزبان جشن عروسی
درست همانند اطلاعات مهمانان، وجود اطلاعات میزبان نیز ضروری است. همه مهمانان دوست دارند با دیدن کارت اطلاعات دقیقی از عروس و داماد و شخصی که این کارت را برایشان فرستاده کسب کنند.

متن کارت دعوت
خبر خوش اینکه هیچ قانون خاصی برای متنی که می‌خواهید در کارت دعوت عروسی خود استفاده کنید، وجود ندارد. می‌توانید هر جمله‌ای را روی آن بنویسید و یا حتی خالی بگذارید. این به سلیقه‌ی شما بستگی دارد که با جملاتی عاشقانه و رمانتیک مهمانان خود را به عروسی دعوت کنید یا اینکه سعی کنید کمی آن‌ها را بخندانید. معمولا عروس و دامادها دوست دارند شعرهایی عاشقانه برای کارت دعوت خود انتخاب کنند.میتوانید تعدادی از شعرها و متن های زیبا برای کارت دعوت خود را از قسمت متون کارت عروسی در سایت انتخاب کنید

تاریخچه‌ی کارت دعوت عروسی
حدود سال‌های ۱۴۴۷ مردم برای دعوت از مهمانان خود کسی را استخدام می‌کردند، این فرد در خیابان‌ها راه می‌‎رفت و مراسم عروسی را اعلام می‌کرد. اما در قرون وسطی، اشراف از کمک راهب‌ها استفاده می‌کردند و خوشنویسی‌هایی را به مهمانان می‌‌فرستادند، اما از آن‌جایی که سواد در آن زمان‌ها در حد ابتدایی خود بود، از این دعوت‌نامه‌ها استقبال چندانی نمی‌شد.

در اواسط قرن پانزدهم سوادآموزی بهبود یافت و طبقه‌ی اشراف اغلب از آن بهره‌مند می‌‌شدند؛ به این ترتیب استفاده از دعوت‌نامه‌ها به شکل امروزی توسعه پیدا کرد. اما این دعوت‌نامه‌ها دقیقا به شکل امروزی نبودند، بلکه آن‌ها یک تکه کاغذ پیدا می‌کردند و با استفاده از جوهر چیزهایی بر روی آن چاپ می‌کردند. پس از جنگ جهانی دوم تولیدانبوه کارت‌های دعوت صورت گرفت.